استاد واسطی پور، جمعه 20 اسفند

اهمیت مسئله‏ی تبلیغ: پیامبران مهم‏ترین وظیفه‏شان تبلیغ بوده است. «بلغ» یعنی رسیدن. «بلاغ یعنی» رساندن. رساندن پیام الهی. این پیام باید به کجا برسد؟ 1- قلب مخاطب 2- فکر و اندیشه مخاطب. و رساندن این پیام‏ها هنر است. از مسائل مهم در موفقیت در تبلیغ: 1- انگیزه. باید برای تبلیغ انگیزه داشته باشیم، با چه نیت و هدفی تبلیغ می‏کنیم. در روایت است که «نیت المرء، خیر من عمله». چرا که این نیت است که برای انجام کار به ما شجاعت می‏دهد. پیامبر (ص) می‏فرمایند «انما انأ مبلغ». مبلغ به عنوان یک امت معرفی می‏شود. چرا که هرکسی که چیزی از یک مبلغ شنیده و به واسطه‏ی مبلغ به فیضی رسیده است با او محشور می‏شود.

این انگیزه و هدف است که انسان را به جلو می‏برد. امام خمینی می‏فرمایند ما مسئول نتیجه نیستیم. ما مسئول عملیم. در تبلیغ و صحبت کردن ابزار خاصی نداریم ودستمان خالی است واین انگیزه و هدف است که دست ما را می‏گیرد. نیت و انگیزه اگر واقعاً برای خدا باشد، خداوند کمک و یاری می‏کند. «ان ینصر الله ینصرکم». مسئله‏ی دیگری که مهم است، محتوای تبلیغ است. اینکه ما چه رسالتی داریم. چه می‏خواهیم برسانیم. مهم‏ترین رسالت تبلیغ، برانگیختن فطرت انسانی است. باید سوالاتی بکنیم که فطرت مخاطب بیدار شود. «صَدَعَ»، یعنی شکاف. یعنی باید در احساس شخص مقابل شکاف ایجاد کنیم تا بدنبال مطلب برود. فعل صدع برای آهن و چوب و. . . بکار نمی‏رود، بلکه برای شیشه بکار می‏رود. در واقع خدا می‏خواهد بگوید که وجود انسان شفاف است. درواقع اگر کسی به مذهب اهل بیت گرایش پیدامی‏کند، این ما نیستیم که او را کشانده‏ایم، بلکه خود اهل بیت هستند که او را می‏کشند و به همین خاطر نیت خالص مهم است.

اختلافات و تفاوت بین شیعه و سنی: اولین مسئله‏ای که سنی‏ها در مقابل ما شیعیان می‏پرسند این است که می‏گویند چرا شما خلیفه‏ی اول و دوم را قبول ندارید. اولین اختلاف مسئله‏ی امامت است. در واقع خدای ما یکی است. قرآن و پیامبر و قبله و حج و روزه و نماز و همه‏ی این اعمال یکی است و بین ما مشترک است. تنها تفاوت بین شیعه و سنی در سنت پیامبر است. درواقع در چگونگی گرفتن این سنت است. اهل سنت، سنت پیامبر زا از کل صحابه می‏گیرند در حالی که شیعیان از اهل بیت و عده‏ی قلیلی از صحابه. فقط همین اختلاف را داریم. ولی همین اختلاف باعث خیلی انحرافات شد، هم در عقاید توحیدی و هم در فهم قرآن. چرا که ما تفسیر و تأویل قرآن را از ائمه می‏گیریم. و طبیعتاً ائمه قرآن را همانطور که هست و حقیقت آن است تفسیر می‏کنند.

اهل سنت در تعریف صحابه می‏گویند کسی که پیامبر را دید و مسلمان شد حتی برای یک ساعت، از صحابه محسوب می‏شود. می‏گویند پیامبر 114 صحابه داشت پیامبر و آنان از هر 114 صحابه حدیث روایت می‏کنند. ولی شیعیان می‏گویند صحابه یک معنای لغوی دارد: کسی که مصاحبت کرده. کسی که صاحب دارد. ولی معنای حقیقی آن این است که صحابه کسی است که با پیامبر ملازمت داشته. از بین ملازمت داشتگان هم گروه‏های متفاوتی هستند. سنی‏ها بجای علم رجال ما، جرح و تعدیل دارند که در احادیث بحث و صحبت می‏کنند. ولی این جرح و تعدیل برای صحابه صدق نمی‏کند و آنان را بی‏چون و چرا قبول دارند. صحابه از تقدس خاصی برخوردار هستند. در حدیث دارند که صحابه مانند ستارگان هدایت کننده هستند و در سخنانشان شک نمی‏کنند. حتی اصل این حدیث مشکل دارد. مگر تمام ستارگان هدایت کننده هستند؟ برخی ستارگان را دنبال می‏کنیم و از برخی ستارگان راه را پیدا می‏کنیم. نمی‏شود که هر ستاره‏ای که دیدیم آن را دنبال کنیم.

مفهوم امامت در اهل سنت هم موجود است. ولی این مفهوم در اهل سنت متفاوت از شیعه است. تعریف اهل سنت: امامت یک سلطه‏ی دنیوی است. ما می‏گوییم: یک مقام دینی و نه سلطه‏ی دنیوی. در اهل سنت امام تحت عوامل اجتماعی انتخاب می‏شود. ولی در شیعه امام بر اساس حکم و تشریع الهی انتخاب می‏شود. از ویژگی‏های امام در شیعه: امام باید دارای این ویژگی‏ها باشد. عصمت، علم لدنی و نصب الهی. سنی‏ها می‏‏گویند که پیامبر کسی را بجای خودش نگذاشت و می‏دانست که امت خود مختارند و خودشان می‏توانند انتخاب کنند. پس ابوبکر چگونه بعد خود را انتخاب کرد؟ خودش گفت که بعد او عمر باشد. پس یا ابوبکر بیشتر از پیامبر می‏داند یا برخلاف سنت پیامبر عمل کرده است.

 

نوشته شده در دوشنبه 90/1/15ساعت 9:51 عصر توسط شهید ابراهیمی نظرات ( ) |